2 juli 2008.
De slingers hangen nog in de kamer van de verjaardag van onze oudste, gisteren 12 geworden. De kinderen liggen in bed. Ik vraag aan je of er iets is, heb het gevoel dat je ergens mee zit. Na een tijdje gezwegen te hebben zeg je: mijn gevoel voor jou is weg.....
De slingers hangen nog in de kamer van de verjaardag van onze oudste, gisteren 12 geworden. De kinderen liggen in bed. Ik vraag aan je of er iets is, heb het gevoel dat je ergens mee zit. Na een tijdje gezwegen te hebben zeg je: mijn gevoel voor jou is weg.....
Het begin van de rit in de rollercoaster. Besloten om de kinderen nog even niets te vertellen zodat we het zelf even op een rijtje kunnen zetten. Alle mogelijke emoties wisselen elkaar in een hoog tempo af.
Op mijn verzoek hebben we nog gesprekken gehad bij een relatie-therapeute. Al snel werd duidelijk dat jij niet wilde vechten voor hetgeen we hadden. Eind augustus heb ik, na een aantal ontdekkingen, definitief besloten om de scheiding aan te vragen. Was er klaar mee. Soms wordt je voor een keuze gezet die absoluut niet de jouwe is maar je ook geen andere keuze hebt. In de zomervakantie hebben we het de kinderen
verteld. Het is onmogelijk om te beschrijven wat dat met me deed.
In oktober komt het bord in de tuin, huis te koop. Wilde er vooral voor de kinderen blijven wonen maar dat was niet haalbaar. Toen dat gebeurde zat ik er zo doorheen, ik kon niet meer. Wilde dat de tijd stilgezet kon worden zodat ik alles voor mezelf op een rijtje kon zetten. Na 2 weken zo diep te hebben gezeten toch de knop om kunnen zetten, met behulp van medicatie en hele lieve vrienden, en besloten om er weer voor te gaan.
De bekende mokerslagen op alle eerste "feestdagen" alleen, proberen er het beste van te maken voor de kinderen. Met soms heel erg hard vallen maar vooral weer opstaan kan ik nu zeggen dat me dat gelukt is.
November 2009: huis verkocht... Waar in ieder hoekje, gaatje en kiertje herinneringen zitten. Maar eindelijk een goed gevoel. Half december begonnen met inpakken, samen met de kinderen, soms met 'n traan en soms met 'n glimlach. Hier begint het afsluiten. Het is goed zo. We moeten verder. Op 30 december staat klokslag
7.30u de verhuiswagen voor de deur. Om 13.30u staat alles in onze nieuwe flat.
's Avonds als de kinderen in hun nieuwe kamer liggen te slapen zit ik in mijn eentje op de bank nog tussen de verhuisdozen. Ik trek een fles wijn open, zoek een glas in één van de verhuisdozen en proost met mezelf... Op ons nieuwe leven!!
N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten